Τι αποτελεσμα θα ειχε μια αγαστη συνεργασια των συγγραφεων των σειρων “Grey’s Anatomy” και “Μy name is Earl”, αν καλουνταν να παραδωσουν ένα δομημενο σεναριο για το House, MD; Μα, το ιδιο ακριβως με εκεινο του σημερινου επεισοδιου: ενα συνονθυλευμα ευφιολογηματων (μερικων ομολογουμενως αρκουντως επιτυχημενων) και συγκρουσεων (για…τα ματια του Wilson), πασπαλισμενο με ολιγα στοιχεια medical drama. Εκ πρωτης οψεως καποιος θα διατυπωνε την αποψη ότι ο Dr. House κινδυνευει να μετατραπει σε τηλεοπτικη καρικατουρα με ολες αυτές τις σεναριακες ακροβασιες, ομως…
Αυτή τη φορα ο ιατρικος γριφος ειχε αναμφισβητητα φιλοσοφικου τυπου προεκτασεις: είναι δυνατον, στη σημερινη παρακμάζουσα υλιστικη μας κοινωνια -οπου οι ηθικες αξιες τεινουν παντελως να εκλειψουν και τα παντα κινουνται με φρενήρεις ρυθμους - να επιβιωσει καποιος που επιδεικνυει αψογη συμπεριφορα και κατανοηση προς τον πλησιον χωρις να προσπαθει παντοιοτροπως να επιβληθει και να επικρατησει κατά κρατος;
Ο Jeff (που τον υποδύεται επιτυχημενα ο Paul Rae) κατά τη διαρκεια απεργιακης κινητοποιησης του νοσηλευτικου προσωπικου και συνοδευοντας τη γυναικα του, εμφανιζει νυσταγμο και καταρρέει. Η υπερμετρη καλοσυνη με την οποια αντιμετωπιζει τους γυρω του προκαλει το ιατρικο ενδιαφερον του Dr. House, που υποστηριζει πως η συγκεκριμενη σταση ζωης του ασθενους επι μια τουλαχιστον δεκαετια (σε συνδυασμο με προϋπάρχουσα δυσγευσια) αποτελουν συμπτωματα μιας αδιαγνωστης παθησης. Η διαφοροδιαγνωση σε πρωτο επιπεδο περιλαμβανει την πιθανοτητα μεταβολικης διαταραχης, τοξικης δηλητηριασης, καρκινωματος, επιληψιας αλλα και ΣΚΠ, ενώ η ανακαλυψη της υπαρξης μεγαλης ποσοτητας υδροφθοριου στο σπιτι του ασθενους (λογω του επαγγελματος του), πειθει τον ιδιοφυή γιατριο, παρα την αντιθετη προσεγγιση του Taub, πως ο Jeff πασχει από συνδρομο Williams.
Όλα ανατρεπονται καθως τα αποτελεσματα της εξετασης του πασχοντος για νευροσυφιλη αποβαινουν θετικες, με αποκορυφωμα μια ασυνηθιστα εχθρικη συμπεριφορα εκ μερους του, η οποια καταληγει σε καρδιακη προσβολη. Πλεον η ομαδα βρισκεται σε πραγματικο αδιεξοδο ως προς την ουσιαστικη αιτια της εμφανισης ολων αυτων των αλλεπαλληλων προβληματων του πάσχοντος, ομως ο Kutner, ως από μηχανης θεος, λυνει με περισση μαεστρια τον δυσεπιλυτο ιατρικο γριφο: ο Jeff πασχει τελικα από τη σπανια (στις ΗΠΑ) παρασιτικη νοσο του Chagas ως δυσαρεστο αποτελεσμα της παρελθουσας εθελοντικης του εργασιας στην Κοστα Ρικα. Ο Dr. House αισθανεται να δικαιωνεται, ξεχναει όμως κατι πολύ σημαντικο κατ’ εμε: και μονο το γεγονος ότι ο καλοσυνατος φιλος μας μετέβη εκει για ανθρωπιστικους λογους, κατι που ελαβε χωρα φυσικα πριν νοσησει, δειχνει τη θεμελιωδη πτυχη της ψυχοσυνθεσης του- την καλοσυνη και την αγαπη στο συνανθρωπο…
Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, ο γιατρος… αστειευεται υποδυόμενος και αυτος τον πασχοντα από συφιλη για να τρομαξει την ομαδα του, κανει mini ερωτικη εξομολογηση σε μια αποσβολωμενη Cuddy, ενώ παραλληλα επιδίδεται σε έναν ανηλεη αγωνα εναντιον της Amber για την… κηδεμονία του επιστηθιου φιλου του Wilson. Τι μπορει να υποκρυπτεται πισω από αυτό το φαινομενικα παιδαριωδες σεναριακο εφευρημα; Το αισθημα μοναξιας του γιατρου που γινεται δυσβασταχτο καθως φοβαται ότι χανει τον μοναδικο φιλο του, η αναγκη του συμπαθους ογκολογου να δει τους δυο δυναστες του να κονταροχτυπιουνται, ή μηπως μηπως ο μαζοχιστής γιατρός επιδιώκει να φερει αυτους τους δυο ακρως ομωνυμους πολους πιο κοντα; Η τελευταια σκηνη του επεισοδιου, ισως και να αφηνει υπονοιες για το τελευταιο…
