«Ο άνθρωπος στη φύση του ήταν ένα ευγενικό ον μέσα στην αγριότητά του (Rousseau, 1754). Οι μοναδικές επιδιώξεις του ήταν η αυτοσυντήρησή του μέσω της εκπλήρωσης των βασικών φυσικών αναγκών του. Πάντοτε όμως είχε κάτι το οποίο τον έκανε διαφορετικό από όλα τα άλλα είδη της φύσης: τη δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής. Αυτή η δυνατότητα ήταν που τον έβγαλε έξω από τη φυσική του κατάσταση. Επιπλέον, κύριος παράγοντας ο οποίος τον ώθησε στη συγκρότηση κοινωνιών είναι κυρίως η θέληση να δημιουργήσει ένα «ηθικό εγώ» μέσα από την αντιμετώπιση των άλλων προς το πρόσωπό του. Αυτό βέβαια περιλαμβάνει αρκετά πράγματα, όπως η τάση για ανταγωνισμό, η σύγκριση με τους άλλους, η δημιουργία εχθροτήτων και η λαχτάρα για δύναμη. Όλα αυτά σύμφωνα με τον Rousseau αποτελούν συστατικά στοιχεία εκείνου που ονομάζεται οργανωμένη κοινωνία και εκ των πραγμάτων σημαίνουν την έξοδο του ανθρώπου από την κατάσταση της φύσης» (Πέρρος Παναγιώτης, Μ.Δ.Ε. Ηθικής Φιλοσοφίας, filosofia.gr)
Ο Dr. House, φεροντας ακομη νωπα τα τραυματα της παιδικης του ηλικιας -αφου μεγαλωσε σε ένα δεσποτικο και αυταρχικο περιβαλλον, οπου κάθε μορφη ψεδους απαγορευοταν δια ροπαλου (“Daddy’s Boy”)- δεν μπορει να κατανοησει τον λογο που κάποιος αναγκαζεται να πει ψέματα για να γινει αρεστος στο περιβαλλον του, ουτε ασπαζεται τον ειδικο ρολο των «κατά συνθήκη» ψευδων, ακομη κι όταν αυτά χρησιμευουν για να απαλυνουν τον πονο ενός μικρου παιδιου. Όπως και ο πατερας του, δεν είναι ικανος να αντισταθει στο να συντριψει ανελεητα φιλους και εχθρους εκτοξέυοντάς τους αληθειες που πονανε, αφου διαθετει μια μοναδικη ικανοτητα να λυγιζει με την ωμη, σχεδον απανθρωπη συμπεριφορα του, ακομη και τον ισχυροτερο χαρακτηρα.
Αραγε εχει συναισθηση των συνεπειων αυτης της ιδιοτυπης και μοναχικης πορειας του προς την πληρη απομονωση; Φυσικα και εχει, αφου ζει εκουσια σε μια συναισθηματικη φυλακη, αλλα και σε καθεστως πληρους εξαρτησης από τον μοναδικο ανθρωπο που δεχεται –τις περισσοτερες φορες αγογγυστα- την brutal συμπεριφορα του: τον Dr. Wilson. Οντας, λοιπον, ο μονος που μπορει να προσμετρησει το μεγεθος του πονου που μπορει να προκαλεσει κανεις στους γυρω του αλλα και στον εαυτο του επιδεικνυοντας παρομοιες αντιδρασεις, ο ιδιοφυής γιατρος γνωριζει την καταστροφικη επιδραση που μπορει να εχει στη ζωη του Nick (POTW) η ιδιομορφη παθηση του (λογω της οποιας εξωτερικευει, χωρις προηγουμενως να διυλίζει, κάθε μυχια σκεψη του): «Θα χάσει την οικογένειά του… Θα αποξενώσει τους ανθρώπους που δουλεύουν μαζί του… Και αν βρει ποτέ ένα φίλο που θα είναι πρόθυμος να ανέχεται τις βλακιες του, θα είναι τυχερός… Μέχρι να τον διώξει κι αυτόν». Μια από τις πιο τραγικες ισως στιγμες του House, ο οποιος, απογυμνωμενος πλεον συναισθηματικα, κανει την αυτοκριτικη του.
Κι όμως… Ο Wilson, ξερει βαθια μεσα του, ότι μεταξυ ενός ομορφου ψεματος και μιας χρησιμης αληθειας, καλυτερη είναι η δευτερη. Κι ο House απο την πλευρα του γνωριζει, οσο κανεις, τον τροπο που μπορει να βοηθησει τον πλησιον του, όταν ο τελευταιος τον χρειαζεται. Το εχει, αλλωστε, αποδειξει ποικιλοτρόπως…
Πρωτη μεταδοση: 09/03/2009
Τελικη αξιολογηση επεισοδιου: 9/10
Πρωτη μεταδοση: 09/03/2009
Τελικη αξιολογηση επεισοδιου: 9/10
Highlights: Η «μυτογκα» του Dr. Taub!
