Το σκοτσεζικο ντους της τρεχουσας περιοδου οσον αφορα την ποιοτητα των επεισοδιων συνεχιζεται, με το “Big Baby” να είναι σαφως καλυτερο του προγουμενου “Painless” –το οποιο, ειρησθω εν παροδω, πηγε απιστευτα καλα, τηρουμενων των αναλογιων, ως προς την τηλεθεαση- αλλα επ’ ουδενι να προσεγγιζει τα υψηλότατα standards των πρωτων seasons. Κατά την ταπεινη μου γνωμη (ΙΜΗΟ, επι το ελληνικοτερον), το προβλημα έγκειται καθαρα πλεον στην επιλογη των σεναριογραφων και στην ελλειψη κεντρικου συντονισμου τους με στοχο την ομαλη ροη του πεμπτου κυκλου.
Εγραφα σε προηγουμενο post: «Αν διερωτασθε δε και για τον αριθμο των συγγραφεων του House, MD, αυτος ανερχεται στους εντεκα (!), κατι που σημαινει ότι σε κάθε κυκλο αντιστοιχουν ουσιαστικα 2 επεισοδια στον καθεμια/καθενα, όπως επισης οτι απαιτουνται συνολικα 25 ολοκληρες εβδομαδες για να παραδωθουν ολοκληρωμενα στον δημιουργο της σειρας David Shore, ο οποιος φυσικα εχει και τον τελευταιο λογο». Και καπου εδώ χαθηκε το παιχνιδι, αφου αφενος καποιοι εξ αυτων εχασαν την εμπνευση τους, καποιοι αλλοι αποδιοργανωθηκαν από την αποφαση των Shore και Jacobs (παραγωγοι της σειρας) να υποβαθμισουν πληρως το διδυμο Chase και Cameron δινοντας χωρο στη νεα ομαδα, ενώ η αποτυχια συντονισμου της ομαδας συγγραφεων, ώστε το medical drama να εχει μια λογικη ροη και εξελιξη (από τα παραπανω, συν τοις αλλοις, εξηγειται η… αναπαντεχη εξαφανιση του P.I. Loucas από το προσκηνιο), επαιξε ομολογουμενως καταλυτικο ρολο.
To δεκατο τριτο επεισοδιο μας επιφυλασσε μερικες ακομη θανατηφόρες ατακες που εκτοξεύθηκαν χωρις ελεος από τον θρυλικο τηλεοπτικο γιατρο με στοχο το ζευγαρι Foreteen -“He 's boldly gone where no man has gone before” και “Has she invited any of her lesbian friends into bed with you?”, σαφεις υπαινιγμοι για τις εως προτινος ερωτικες προτιμησεις της «Δεκατρια»- και ένα ακομη ερμηνευτικο ρεσιταλ από τη Lisa Edelstein, υποδυόμενη μια ακρως προβληματισμένη Dr. Cuddy, αφου η τελευταια βρεθηκε –προς στιγμήν- σε δίλημμα για το αν θα πρεπει να προχωρησει τελικα στην υιοθεσια, δεδομενης της αγαπης της για τη δουλεια της αλλα και της προσωρινης ελλειψης ουσιαστικής ψυχικης επαφης με το μωρο…
Οσο για την αυτοκτονική διαθεση του Dr. Foreman να θεσει σε κινδυνο την ιδια του την καριερα προκειμενου ο ερωτας –προφανως- της ζωης του να λαβει το πειραματικο –αντι του εικονικου- φαρμακο κατά τη σχετικη ερευνα για την καταπολεμηση της νοσου του Huntington, που ο εγχρωμος επιστημονας διεξαγει; Εδωσε την ευκαιρια στον Dr. House να δειξει για άλλη μια φορα την ευαισθητη πλευρα του συμβουλευοντας τον να ρισκαρει αν πραγματικα αγαπαει τη Dr. Hadley, αλλα και να αυτοεπιβεβαιωθει αφου απεσπασε την ομολογια του Foreman ότι ο τελευταιος σεβεται και εκτιμα τη γνωμη του ακομη και για προσωπικα ζητηματα.
Κλεινοντας, μια ακομη ασθενης/POTW περασε τα… πανδεινα στα χερια του Dr. House και της ομαδας του (με αποκορυφωμα την αφαιρεση του ανω μερος του κρανιου της) μεχρι να διαγνωστει τελικα ότι πασχει από PDA (Patent Ductus Arteriosus). Προκειται για μια παθηση στην οποια ο αρτηριακος πορος (ductus arteriosus) - αιμοφορο αγγειο το οποιο επιτρεπει στο αιμα να παρακαμψει τους πνευμονες του εμβρυου πριν από τη γεννηση- παραμενει ανοιχτος (patent) και μετα από αυτην. To γεγονος αυτό προκαλει τοσο καρδιολογικα οσο και πνευμονικα προβληματα. Ποια η πρόγνωση; Θα τη μαθουμε ριχνοντας μια ματια στο υπεροχο οσο και συγκινητικο κειμενο της Ελληνιδας φιλης blogger, που εμφανισε παρομοιο προβλημα και το αντιμετωπισε επιτυχως!
Πρωτη μεταδοση: 26/01/2009
Τελικη αξιολογηση επεισοδιου: 7/10
Highlights: H… ρουκετα εμετου του μωρου της Dr. Cuddy προς τον Dr. House, αλλα και ο μαθητης-Mr. Spock της δασκαλας ασθενους.
