Δεκαεξαχρονη χειραφετημενη ανηλικη εισαγεται στο P-P μετα από καταρρευση της στον εργασιακο της χωρο, υποφεροντας απο πνευμονικο οιδημα. Το μενου της αρχικης διαφοροδιαγνωσης περιλαμβανει την πιθανοτητα εγκυμοσυνης, γαστρεντερολογικου προβληματος αλλα και καρδιακης βλαβης λογω χρησης ναρκωτικων ουσιων, τα συστατικα του οποιου ανατρεπονται στην πορεια, αφου η ατυχη εφηβη εμφανιζει παραισθησεις που αντιμετωπίζονται με τη λήψη αντιψυχωσικου σκευασματος. Δεδομενης της προηγηθείσης καταστασης της, τιθεται υπο διερευνηση το γεγονος η ασθενης να πασχει από στηθάγχη Prinzmetal, όμως και αυτό το ενδεχομενο καταρριπτεται όταν προκυπτει νέο -ουρολογικης φυσεως αυτην τη φορα- προβλημα.
Το τελευταιο οδηγει στην εξεταση της πιθανοτητας η δεκαεξαχρονη να εχει υποστει δηλητηριαση από αρσενικο, όταν όμως υποβαλλεται σε καθαρισμο, η νεα μαγνητικη τομογραφια εγκεφαλου οδηγει στη οριστικη διαγνωση: Οξεία Προμυελοκυτταρική Λευχαιμία που αντιμετωπιζεται μονο με μεταμοσχευση μυελου των οστων. Η αρνηση της ανηλικης να εξευρεθουν και να ειδοποιηθουν οι γονεις της για να προχωρησει η διαδικασια, αποκαλυπτει άλλο ένα ψεμα σε μια αλυσιδα αναληθειων εκ μερους της –ποτε δεν βιαστηκε από τον πατερα της όπως ισχυριστηκε αρχικα- όμως ο Dr. House, μετα από μια ακομη εμπνευσμενη μινι-διάλεξη, επιτυγχανει να καμψει τις οποιες αντιστασεις της…
Και σαν να μην εφταναν όλα αυτά, οι παιδιαστικη συμπεριφορα του Foreman που ανελαβε παιδιατρικο περιστατικο για να αποδειξει στον εαυτο του αλλα και στον Ηοuse ότι μπορει να λειτουργησει αυτονομα, παρα λιγο να στοιχίσει τη ζωη ενός τετραχρονου αγοριου το οποιο καταπινε βιταμινες λες και ηταν… m&m’s, με συνεπεια να κλονισθει από την υπερβολικη ληψη σιδηρου.
Αντι να αρχισω παλι να γκρινιαζω περι της πορειας που εχει λαβει η σειρα, απλως θα αναφερω ότι στις σχεσεις παθους, μεταξυ αγαπης και μισους υπαρχει μια λεπτη διαχωριστικη γραμμη. Οταν μια σχεση ειναι μακροχρονια και τα πολύ εντονα συναισθηματα του πρωτου καιρου αρχιζουν και καταλαγιαζουν, δεν χρειαζεται πολύ μεγαλη φαντασια για να καταλαβει κανεις τι προκειται να συμβει στο εξης: αν οσα εφεραν κοντα τις δυο πλευρες αποδειχθουν πιο δυνατα από το χρονο, αν τα συστατικα της σχεσης είναι ικανα να την προφυλαξουν από τυχον κακοτοπιες και ένα επαναλαμβανομενο –και μοιραια κουραστικο- modus vivendi, τοτε αυτή μετεξελισσεται και οδευει προς μια νεα, ακομη πιο εντονη κορυφωση. Σε αντιθετη περιπτωση, ο χρονος από σύμμαχος γινεται εχθρος και σε συνδυασμο με ενδεχομενες μικροαπιστιες από τις δυο πλευρες, δυναμιτιζει και στο τελος καταστρεφει το ολο οικοδομημα που φανηκε αρχικα να στηριζεται σε γερα θεμελια…
Η σειρα που αγαπησαμε διανυει πλεον τον πεμπτο χρονο ζωης της και αισιως συμπληρωσε το 100ο επεισοδιο της… Παρα το γεγονος ότι μοιαζει σαν να μην πέρασε μια μερα από τοτε που η νηπιαγωγος –κεντρικός χαρακτηρας του πιλοτικου επεισοδιου- κατερρευσε και χρειαστηκε επειγόντως τις γνωσεις του ιδιοφυους Dr. House, ειναι παραπανω από αυτονοητο πως η φρεσκαδα και ο ενθουσιασμος των πρωτων περιοδων εχει εκλειψει… Ποια η σταση μας από εδώ και στο εξης; Το να γυρισουμε την πλατη στη σειρα που αγαπησαμε, μενοντας με τις αναμνησεις των πρωτων περιοδων (ιδιως τωρα που γνωριζουμε ότι πιθανοτατα θα διαρκεσει εως το 2012) είναι μια καποια λυση. Τι εναλλακτικο μας προσφέρεται όμως αντ’ αυτης; Αν υπαρχει κατι που μας ψυχαγωγει περισσοτερο από τα τερτιπια του Dr. House, αλλα και τις απαραμιλλες υποκριτικές ικανοτητες του Hugh Laurie, είναι φυσικα καλοδεχουμενο. Αν από την άλλη θεωρουμε ότι η σειρα –εστω και με την τροπη που εχει παρει- παραμενει πρωτη στις προτιμησεις μας, εχω την εντυπωση πως θα πρεπει να της δώσουμε μια γενναια πιστωση χρονου. Η στιγμη που ο Laurie θα γινει συμπαραγωγος και συνεπως θα εχει λογο και ως προς την πλοκη, δεν αργει. Και τοτε σιγουρα θα υπαρξουν σημαντικες ανακαταταξεις… Οσο για το επομενο επεισοδιο; Αναμενεται συγκλονιστικο!
Πρωτη μεταδοση: 18/11/2008
Το τελευταιο οδηγει στην εξεταση της πιθανοτητας η δεκαεξαχρονη να εχει υποστει δηλητηριαση από αρσενικο, όταν όμως υποβαλλεται σε καθαρισμο, η νεα μαγνητικη τομογραφια εγκεφαλου οδηγει στη οριστικη διαγνωση: Οξεία Προμυελοκυτταρική Λευχαιμία που αντιμετωπιζεται μονο με μεταμοσχευση μυελου των οστων. Η αρνηση της ανηλικης να εξευρεθουν και να ειδοποιηθουν οι γονεις της για να προχωρησει η διαδικασια, αποκαλυπτει άλλο ένα ψεμα σε μια αλυσιδα αναληθειων εκ μερους της –ποτε δεν βιαστηκε από τον πατερα της όπως ισχυριστηκε αρχικα- όμως ο Dr. House, μετα από μια ακομη εμπνευσμενη μινι-διάλεξη, επιτυγχανει να καμψει τις οποιες αντιστασεις της…
Και σαν να μην εφταναν όλα αυτά, οι παιδιαστικη συμπεριφορα του Foreman που ανελαβε παιδιατρικο περιστατικο για να αποδειξει στον εαυτο του αλλα και στον Ηοuse ότι μπορει να λειτουργησει αυτονομα, παρα λιγο να στοιχίσει τη ζωη ενός τετραχρονου αγοριου το οποιο καταπινε βιταμινες λες και ηταν… m&m’s, με συνεπεια να κλονισθει από την υπερβολικη ληψη σιδηρου.
Αντι να αρχισω παλι να γκρινιαζω περι της πορειας που εχει λαβει η σειρα, απλως θα αναφερω ότι στις σχεσεις παθους, μεταξυ αγαπης και μισους υπαρχει μια λεπτη διαχωριστικη γραμμη. Οταν μια σχεση ειναι μακροχρονια και τα πολύ εντονα συναισθηματα του πρωτου καιρου αρχιζουν και καταλαγιαζουν, δεν χρειαζεται πολύ μεγαλη φαντασια για να καταλαβει κανεις τι προκειται να συμβει στο εξης: αν οσα εφεραν κοντα τις δυο πλευρες αποδειχθουν πιο δυνατα από το χρονο, αν τα συστατικα της σχεσης είναι ικανα να την προφυλαξουν από τυχον κακοτοπιες και ένα επαναλαμβανομενο –και μοιραια κουραστικο- modus vivendi, τοτε αυτή μετεξελισσεται και οδευει προς μια νεα, ακομη πιο εντονη κορυφωση. Σε αντιθετη περιπτωση, ο χρονος από σύμμαχος γινεται εχθρος και σε συνδυασμο με ενδεχομενες μικροαπιστιες από τις δυο πλευρες, δυναμιτιζει και στο τελος καταστρεφει το ολο οικοδομημα που φανηκε αρχικα να στηριζεται σε γερα θεμελια…
Η σειρα που αγαπησαμε διανυει πλεον τον πεμπτο χρονο ζωης της και αισιως συμπληρωσε το 100ο επεισοδιο της… Παρα το γεγονος ότι μοιαζει σαν να μην πέρασε μια μερα από τοτε που η νηπιαγωγος –κεντρικός χαρακτηρας του πιλοτικου επεισοδιου- κατερρευσε και χρειαστηκε επειγόντως τις γνωσεις του ιδιοφυους Dr. House, ειναι παραπανω από αυτονοητο πως η φρεσκαδα και ο ενθουσιασμος των πρωτων περιοδων εχει εκλειψει… Ποια η σταση μας από εδώ και στο εξης; Το να γυρισουμε την πλατη στη σειρα που αγαπησαμε, μενοντας με τις αναμνησεις των πρωτων περιοδων (ιδιως τωρα που γνωριζουμε ότι πιθανοτατα θα διαρκεσει εως το 2012) είναι μια καποια λυση. Τι εναλλακτικο μας προσφέρεται όμως αντ’ αυτης; Αν υπαρχει κατι που μας ψυχαγωγει περισσοτερο από τα τερτιπια του Dr. House, αλλα και τις απαραμιλλες υποκριτικές ικανοτητες του Hugh Laurie, είναι φυσικα καλοδεχουμενο. Αν από την άλλη θεωρουμε ότι η σειρα –εστω και με την τροπη που εχει παρει- παραμενει πρωτη στις προτιμησεις μας, εχω την εντυπωση πως θα πρεπει να της δώσουμε μια γενναια πιστωση χρονου. Η στιγμη που ο Laurie θα γινει συμπαραγωγος και συνεπως θα εχει λογο και ως προς την πλοκη, δεν αργει. Και τοτε σιγουρα θα υπαρξουν σημαντικες ανακαταταξεις… Οσο για το επομενο επεισοδιο; Αναμενεται συγκλονιστικο!
Πρωτη μεταδοση: 18/11/2008
Τελικη αξιολογηση επεισοδιου: 6/10
Highlight: Το ντελιριακο γελιο του μικρου αγοριου (Kyle Sylverstein) κατά την γαστροσκοπηση
